O encoro dos ríos Mero e Barcés, a pouco máis de vinte quilómetros da cidade da Coruña, converteuse desde a súa creación no ano 1976 no espello dunha plácida estampa terreal. Benigna no climatolóxico e xenerosa por natureza, a paisaxe ao servizo do abastecemento urbano de augas conseguiu un alto grao de adaptación natural.
Ademais das zonas onde o nivel das augas rolda unha media de seis metros de profundidade, con puntos máximos de quince, formáronse nas colas fluviais senllas áreas pantanosas con prados e bosques inundables de gran valor ecolóxico. O espazo protexido desprégase augas arriba polas ribeiras de ambos os ríos.
